Barth & Ineke go Morocco (& Boom)

Wat later dan gepland (rond half 11) verlaten we Sally's B&B. We hadden nog een nachtje kunnen blijven, er was een afzegging, maar de roep van het onbekende klinkt toch weer.

Doel van de rit van vandaag is het dorpje Tafraoute, gelegen in de Ameln Vallei in de Anti-Atlas. Dit deel van Marokko is een van de minst door toeristen bezochte gebieden, wat verrassend is omdat het er prachtig moet zijn. We zijn dus erg benieuwd. 

De rit erheen is in ieder geval al heel erg mooi. We zijn nog steeds op zoek naar de geiten die in de in deze regio groeiende arganbomen moeten zitten. Op zoek naar de lekkerste blaadjes van hun favoriete boom klimmen ze hoog in de bomen maar we hebben ze helaas nog steeds niet in de bomen gezien.

Vroeg in de middag rijden we Tafraout binnen. Het dorpje wordt omringd door grote granieten rotspartijen, palmeraies en zand en het voelt direct prettig aan. We rijden moeiteloos naar hotel Salame welke direct aan het marktje van het dorp ligt. Ook het hotel voelt prima aan, onze kamer is klein maar leuk ingericht en heeft een klein balkonnetje dat uitkijkt over de markt (en dat voor 20 euro!). Het douchen moet alleen wel even goed gepland worden: er is maar op bepaalde tijden van de dag warm water.

We hadden gepland om vanmiddag nog een uitstapje te gaan maken in de regio, maar het is bloedheet, zwaarbewolkt en erg drukkend. Daarnaast hebben we trek. We gaan op het terras zitten bij restaurant Atlas en als we uitgegeten zijn rommelt het in de verte onophoudelijk. We vragen aan een paar jongens die een praatje met ons komen maken of het gaat regenen: "It never rains here in the summer", antwoordt een van hen. Da's duidelijk, geen regen dus. Maar de lucht is zwaar en alles voelt naar een flinke (en zeer welkome!) stortbui.

Als we terug zijn op onze hotelkamer voor een korte siësta rommelt het nog steeds. En dan opeens zien we ze: regendruppels! Huh? Het regende hier toch nooit?? Dan gaan de sluizen open en stort het water ruim een uur lang naar beneden. De kooplui weten niet hoe snel ze hun waren moeten weghalen en bedekken, zo te zien is deze regenbui inderdaad heel ongebruikelijk. 

Blij dat we niet aan ons tourtje zijn begonnen blijven we in de hotelkamer om te lezen en te bloggen terwijl de regen met bakken naar beneden blijft komen. In de avond wordt het droog en begint het gewone leven weer. Bij zonsondergang horen we, voor het eerst sinds dagen - het geluid van de golven was te hard - de stem van de muezzin weer over het dorp galmen en er klinkt muziek uit de winkeltjes rond de markt. Het is gezellig hier!