Mirleft
Maandag 18 augustus 2014 - Dag 31
Ook vandaag een betrekkelijk rustig dagje. Na een ochtendje boeiende gesprekken met het Portugese stel dat ook in de B&B verblijft besluiten we in de middag naar Sidi Ifni, een dorpje zo'n 35 kilometer zuidelijker te gaan.
Sidi Ifni is in 1859 door Spanje ingelijfd nadat ze de Marokkaanse strijdmachten hadden verslagen en het stadje werd Santa Cruz del Mar Pequena genoemd. Het grootste deel van Sidi Ifni dateert uit de dertiger jaren en dat heeft een eclectische mix van art deco en Marokkaanse stijl opgeleverd. Daarnaast spreken veel inwoners nog steeds Spaans, wat ook blijkt op het moment dat de geldautomaat mijn bankpas inslikt en weigert deze terug te geven. De eerste vraag van de bankmedewerker aan ons was of we ook Spaans spreken!
Hoe dan ook, het is een boeiend plaatsje en we wandelen er met plezier rond, na een lekker pizzaatje te hebben genuttigd in een restaurantje.
Sidi Ifni is in 1859 door Spanje ingelijfd nadat ze de Marokkaanse strijdmachten hadden verslagen en het stadje werd Santa Cruz del Mar Pequena genoemd. Het grootste deel van Sidi Ifni dateert uit de dertiger jaren en dat heeft een eclectische mix van art deco en Marokkaanse stijl opgeleverd. Daarnaast spreken veel inwoners nog steeds Spaans, wat ook blijkt op het moment dat de geldautomaat mijn bankpas inslikt en weigert deze terug te geven. De eerste vraag van de bankmedewerker aan ons was of we ook Spaans spreken!
Hoe dan ook, het is een boeiend plaatsje en we wandelen er met plezier rond, na een lekker pizzaatje te hebben genuttigd in een restaurantje.
Naast een voormalige club en een bioscoop (beiden gesloten), een aantal gebouwen van de lokale overheid en een hotel (foto's hierboven) staat er nog een prachtige vuurtoren (ook niet meer in gebruik) en hangt bij het postkantoor nog steeds een Spaanse brievenbus, terwijl het dorpje een straat verder weer onmiskenbaar Marokkaans wordt (foto's hieronder).
Tja, en verder vinden we het maar één groot vaag gebeuren zonder telefoon maar met wifi en een ziekenhuis waar we geen tabak van kunnen maken...:-)
Tja, en verder vinden we het maar één groot vaag gebeuren zonder telefoon maar met wifi en een ziekenhuis waar we geen tabak van kunnen maken...:-)
Het Portugese stel uit de B&B heeft ons gevraagd om samen te gaan eten en als we net willen vertekken komen de beide Duitse dames die ook in de B&B verblijven net binnen, balend dat ze vlakbij niets te eten kunnen vinden. Dus gaan ook zij mee naar hotel Abertih vlak bij de soukh van Mirleft. Jimi Hendrix zou hier in de 70-er jaren, toen het dorpje nog populair was bij de hippies, een vaste gast zijn geweest. Hoe het ook zij, we hebben een bijzonder gezellige en internationale avond met z'n zesjes en de flessen met nieuw ontdekte Guerrouane Gris, een frisse en fruitige rosé uit Marokko. En het bleef nog lang onrustig in Mirleft...