Barth & Ineke go Morocco (& Boom)

Een rijke familie biedt geen onderdak aan een arme vrouw en haar zoon. God is beledigd en begraaft ze onder zandduinen. Zo gaat althans de legende van de zandduinen die tot maar liefst 160 meter uitrijzen boven het stadje Merzouga. Dat is ons reisdoel van vandaag. Maar eerst gaan we naar Todra Gorge, de tweede kloof in deze regio, naast de gisteren door ons bezochte Dadés Gorge.

De weg vanaf Tinerhir leidt langs groene palmeraies en kleine Berber-dorpjes tot zo'n 15 kilometer verder net als bij Dadés Gorge de bergtoppen zich boven ons lijken te sluiten. We hebben de kloof bereikt. We zijn al vroeg vertrokken dus het is er nog rustig. De eigenaren van de verkoopkraampjes lijken nog allemaal in diepe rust onder hun dekentje aan de overkant van het kabbelende riviertje en we kunnen redelijk ongestoord rondlopen. De zon staat nog niet hoog genoeg om de kloof in zijn geheel van bovenaf te beschijnen dus we besluiten om nog een 15-tal kilometer door te rijden. Een goede beslissing, want het is een prachtige rit! 

Wanneer we weer terug zijn bij Todra Gorge is het er inmiddels smoordruk. De lokale Marokkanen kijken op hun beurt hun ogen uit terwijl de (uitsluitend) mannen zichzelf en elkaar op de foto zetten voor de kloof. Van beide kanten aapjes kijken :-)

Het eerste stuk vanaf Tinerhir is weinig interessant maar dan begint het landschap te veranderen. De bergen wijken en maken plaats voor een wijds landschap waarin zand overheerst. Het waait hard en af en toe nemen we een wervelende zandhoos (is dat überhaupt een woord?) waar. De dorpjes en stadjes die we passeren lijken uitgestorven en diep in slaap. In het stadje Tinejdad staat een zuil met datum, tijd en temperatuur: het is 46 graden. Oei... 

Vlak voor Rissani besluiten we een 21-kilometer lange omweg te maken, er moeten enkele ruïnes zijn die behoorlijk spannend beschreven staan maar die vallen tegen: behalve wat hoopjes is er niks meer te zien.
De laatste 40 kilometer naar ons einddoel gaan snel en voor we het weten doemen de zandduinen in de verte op, wow wat prachtig!! De auto wordt gezandstraald door de straffe wind en overal langs de weg liggen zandhopen. Dit is een ernstig stukje wereld!

We overleggen wat we gaan doen. Nemen we een hotel met een lekker zwembad en bewonderen we de duinen en de zonsondergang vanaf daar of stappen we in de namiddag op een kameel en slapen we in de woestijn? De stand eindigt ongeveer 60/40, het wordt dus Kasbah Mohayout die we uit de Lonely Planet prikken. 

Via een grote poort rijden we het terrein op. Het ziet er geweldig uit! We parkeren de auto en lopen naar binnen. Achter de receptie zitten twee mannen en we vragen of ze een kamer met zicht op de duinen hebben. Die hebben ze. Voor 350 dirham per persoon, dus zo'n 60 euro krijgen we een suite met een terras met uitzicht, ontbijt, diner én mijn felbegeerde zwembad (die we helaas wel met de andere gasten moeten delen, schande!).

Via een houten deur op de binnenplaats komen we in een klein halletje waar een grote douche, kleedruimte en een toilet zitten. Een trappetje van 8 treden leidt ons naar een grote wasruimte en nog een paar treden hoger is onze grote slaapkamer van waaruit een laatste trapje naar het terras voert. Als we de deur openen zien we eerst een kudde kamelen binnen een lemen omheining. Ze kijken ons wat wezenloos aan: "Wat, jullie gaan níét met ons mee vanavond?" Nee, sorry. Niet ver daarachter lonken de gouden zandduinen. Maar we hebben het warm. De wind waait als een fohn op de heetste stand en we hebben sinds het ontbijt om half 9 niet meer gegeten, het is nu half 4. Afkoelen en eten is alles wat we willen op dit moment.

Een sandwich en flesje fris later liggen we te dobberen in het zwembad met de betonnen kameel statig boven ons hoofd. Is zo'n kamelentocht dan misschien toch een goed idee? Maar dan niet vandaag, maar morgen? We hebben dit soort tochten al vaker gedaan maar hetgeen dat het verschil maakt zijn de prachtige zandduinen. En in Mergouza zal toch sprake zijn van lichtvervuiling, wat je een paar kilometer verderop niet meer zult hebben. En een nachtje op een matrasje onder de blote sterrenhemel trekt toch ook wel. Ja, da's allemaal makkelijk gezegd vanuit zo'n zwembad! We spreken af ons besluit tot morgen uit te stellen. 

Tot 7 uur zwemmen en lezen we wat bij het zwembad. Het is ook te heet om ook maar iets anders te doen. Na een douche besluiten we toch nog even de duinen in te lopen. Het is nog steeds heet, je merkt niet eens dat je zweet omdat het zweet gelijk verdampt. We zijn nog niet helemaal uit de woestijntocht, het is zó heet...

Het diner die door onze gastheer Yusef wordt geserveerd is heerlijk, het hoofdgerecht is een zalige rundvleestajine, precies goed gekruid en met heerlijk mals vlees. We besluiten er een flesje rosé bij te nemen, deze bijzondere plek vraagt om een lekker drankje. De woestijnwind waait door de bomen boven onze hoofden terwijl we de ritmische muziek horen die tijdens het diner wordt gespeeld. Het is heet, maar het is ook magisch...