BBarth & Ineke go Morocco (& Boom)

We ontbijten op het hoge terras met uitzicht over de binnenplaats en de bergen in de verte. We willen eigenlijk wel de palmeraie in maar hebben ook wel zin in een rustdagje. Op advies van Soufiane besluiten we pas in de namiddag een wandeling te gaan maken en nestelen ons dus aan het zwembad, geen beroerde plek als het 37 graden wordt!

Ik heb nog genoeg werk te doen. Door de pijn aan en blaren op mijn vingers was typen pijnlijk en lastig en eerlijk gezegd had ik door die ellende ook geen zin om te bloggen. Maar inmiddels gaat het stukken beter. Geen jeuk meer, alle blaren zijn weg, de vlekken beginnen weg te trekken en ook de pijn is weg. Dus blog ik het grootste deel van de dag, tussen het zwemmen en de heerlijke lunch van salade met tonijn en brood, omelet en versgebakken aardappeltjes door tot we om vijf uur besluiten te gaan wandelen. 

Een van de eerste dingen zie we zien is een bord naar de auberge. Ook deze ligt op de grond. Iemand die niet wil dat Chez Talout door gasten wordt gevonden?

Eenmaal in de palmeraie is het gelijk een stuk aangenamer qua temperatuur. We wandelen tussen enorme palmbomen door en zien niets anders dan druiven, granaatappels, amandelbomen, vijgenbomen, rijp cactusfruit en suikerpalmen. Wat een natuurlijke rijkdom! Het water stroomt door de smalle irrigatiekanaaltjes en voedt zo ook de lapjes grond waar mais, aardappelen, aubergines en courgettes geteeld worden. Af en toe komen we een kind tegen maar de meeste mensen liggen even een middagdutje te doen, zo aan het eind van een hete middag. Er moeten hier zo'n 100 vogelsoorten zitten, maar daarvoor hebben we echt een slecht moment gekozen. Er fladdert af en toe wel wat voorbij maar veel meer dan wat duiven, musachtigen en vinken zien we niet. 

We komen bij de drooggevallen rivierbedding die we gisteren met de auto overgestoken zijn. Het is moeilijk voor te stellen dat deze droge woestijn in de winter aan kan zwellen tot een brede rivier! We lopen een kilometer ofzo door de bedding en duiken dan de palmeraie weer in en klimmen vervolgens weer naar boven om terug te lopen naar Chez Talout. Soufiane ontvangt ons met appelsap en water voor onze dorstige kelen en we spingen andermaal het zwembad in.

Onze avondmaaltijd is ook weer onovertroffen. Een salade van warme groenten en gebakken aubergine natuurlijk weer met platbrood vooraf en een kiptajine met ingemaakte citroenen en rozijnen als hoofdgerecht en nog meer suikerzoete meloen na. De tajine is kostelijk dus het wordt tijd om even in de keuken te kijken. Soufiane duwt me een stapel vuile borden in de handen, want "vrouwen moeten aan het werk gezet worden", lacht hij breed. De kokkinnen zijn een Marokkaanse en een donkere Afrikaanse vrouw. Ik begroet hen en bedank hen in het Frans en de paar Arabische woordjes die ik ken en zij bewonderen op hun beurt mijn kleurrijke rok. 

We zitten nog een tijdje op het terras te schrijven, lezen en praten en dan is het alweer tijd om te gaan slapen. De eerste week Marokko zit erop. Wilde ik een paar dagen geleden alleen nog maar naar huis, nu wil ik voorlopig niet meer weg...