Barth & Ineke go Morocco (& Boom)

Goed geslapen in ons simpele hotelletje én: jeukvrij! Langzaam begint de medicatie echt goed aan te slaan en zijn alle angsten dat we onze reis misschien wel moeten afbreken weg! En dat gaan we vieren met een bezoekje aan de filmstudio in Ouarzezate. Als we er tegen tienen aankomen is het uitgestorven maar er staat een deur open. Barth gaat een beetje rondkijken en vindt even later een man die ons iets probeert duidelijk te maken, maar dat lukt nog niet al te best. Gelukkig komt er even later een andere man aanlopen met toegangstickets en hij legt uit dat we eerst binnen een rondleiding langs wat decorstukken kunnen krijgen en dat we dan met onze eigen auto naar de buitenlocaties kunnen rijden. Top! 

In de wat vervallen gebouwtjes treffen we rekwisieten aan van Kundun, Gladiator, Kingdom of Heaven, the Mummy, Asterix en Obelix en nog wat voor ons onbekendere films aan. Deze films, maar vooral ook delen van een van onze meest favoriete series ooit, Game of Thrones, zijn hier geheel of gedeeltelijk opgenomen. Maar het echte leuke werk begint wanneer we aankomen bij "the Castle", de eerste buitenlocatie, gelegen op ongeveer twee kilometer achter de studio's. We kijken aan tegen een groot gebouw opgetrokken van steigers, gips en hout maar zodra we door de poort komen zijn we opeens in een echt kasteel! 

Een man komt ons tegemoet en vraagt ons kaartje. Hij legt uit dat we overal mogen komen, ook boven en dat er op dit moment een groep scouts rondloopt om de locatie te checken. Verder zijn er nog twee buitenlocaties: Mekka en een kashba. Het is voor een stel filmfanaten zoals wij natuurlijk vreselijk leuk om hier een keer te kunnen kijken! We nemen dan ook uitgebreid de tijd om het kasteel te bekijken. 

We bezoeken nog even kort een zeer vervallen Mekka en de kashba en gaan dan op weg naar weer een stukje echte oudheid, te weten Taouirt Kashba. We besluiten in deze kashba gebruik te maken van de diensten van een gids, zo kom je toch meer te weten dan wanneer je alle info uit een boekje haalt. 

Taouirt is, anders dan andere Glaoui kashbas, mede goed bewaard gebleven omdat het als filmlocatie voor o.a. the Sheltering Sky, wederom Gladiator en ook Prince of Persia heeft gediend. Ook heeft het de aandacht van Unesco gehad, deze organisatie heeft bepaalde delen zeer zorgvuldig laten restaureren. 

Het blijkt maar goed te zijn dat we een gids mee hebben genomen, want binnen is het een doolhof aan slaapkamers, ontvangstruimtes, babykamers (waar je niet jaloers op hoeft te zijn, in dit bijna doodkistachtig grote donkere kamertje brachten moeder en kind een jáár door!) en de kamers van waaruit de vrouwen vanachter metalen roosters de drukte van het arriveren van een karavaan gadesloegen of het dansen op de binnenplaats konden zien zonder zelf gezien te worden. 

Na de kashba bekeken te hebben neemt de gids ons mee de oude soukh in, maar voor we het weten zitten we bij een tapijthandelaar. Deze tapijten worden gemaakt door vrouwen in een coöperatie van vrouwen die weduwe of alleenstaand zijn. Een goed initiatief waarvan er in Marokko de laatste jaren steeds meer zijn. We accepteren natuurlijk het kopje thee (onze gastheer schenkt ook voor zichzelf een klein glaasje in, proost op onze gezondheid en zet dan, volledig in overeenstemming met de regels gedurende de Ramadan, het glas weer neer, want "geen vocht mag zijn lippen raken". Pffft, zwaar hoor, met die hitte en het enorm aantal uren van zonsopgang tot zonsondergang wanneer de Ramadan in de zomer valt...

We bekijken serieus een aantal mooie tapijten maar met geen hebben we echt een klik en ook de sieraden die hij dan nog maar even laat zien doen het niet voor ons. Onze gids probeert het nog bij twee andere winkeltjes en ziet dan dat we serieus zijn als we vragen "please no more shops". We geven hem wel een flinke fooi vanwege het gebrek aan commissie en daar is hij ook tevreden mee: "shukran", met de hand op het hart. 

Tijd voor een drankje en een hapje voor ons ongelovigen. In een klein simpel eettentje bij de kashba eten we een heerlijke omelet met groente, een salade en een sinaasappelsalade met kaneel na. Echt alles wat we tot nu toe op ons bord hebben gekregen in dit land was smakelijk en vers, geweldig!

We besluiten om nog even het Musée de Cinema aan de overkant van de straat te gaan kijken. Het eerste deel is uitermate saai en bestaat uit vage decorstukken van nog vagere films. De vieze wc is interessanter... Maar dan komen we in een grote ruimte waar filmcamera's, groot en klein, staat opgesteld. Er staan grote projectoren, montage- en mengtafels, geluidssets, dolly's en wat niet allemaal, plus wat rekken met kostuums die dan weer minder boeiend zijn. 

Helaas zakt het daarna ook weer snel in dus nadat we ons van een iets te aanhankelijk katje hebben verlost ("nee, je kunt écht niet mee"!) en de vriendelijke parkeerwacht die onze auto heeft bewaakt hebben betaald gaan we op weg naar Skoura.

Skoura, "Oase van de 1000 palmen", is thuis van een ruim 10 kilometer groot ingenieus aangelegd eeuwenoud khattara irrigatiesysteem bestaande uit sluizen, kanaaltjes en hendels. Ook dit gebied staat onder bescherming van Unesco. We hebben hier een auberge of het oog waar we twee nachten willen blijven. Maar hoe we ook zoeken, we vinden maar één bord en die leidt naar nergens. Als we dan maar wat andere bordjes de zogenaamde palmeraie in volgen worden we gestopt door een jonge man op een brommertje. Hij zegt een geweldig hotel te weten, niet duur en met zwembad en wifi. Nog niet helemaal bereid om onze eerste keus los te laten twijfelen we nog wat maar volgen hem dan toch kilometers door de palmeraie. Dan leidt de weg naar boven en zien we enkele hotels, allen in de zo voor deze regio zo gebruikelijke stijl gebouwd. En opeens staan we voor..."Chez Talout",  de auberge waar we naar op zoek waren! Had de man nou maar antwoord gegeven op de vraag hoe het hotel heette, dan hadden we ook niet zo getwijfeld! Als we aankomen bij het hotel vertellen we de gastheer het verhaal in de hoop dat hij de man die ons aanbracht een aardige commissie geeft. Zonder hem hadden we het nooit gevonden. Onze gastheer vertelt ons dat de dag ervoor het bord dat op de hoofdweg staat bij een ongeluk omver gereden is, en inderdaad, we zien een bord op de parkeerplaats liggen. Wij hebben het hotel niet gevonden maar het hotel ons wel! :-)

Voor 84 euro per nacht kunnen we een kamer met ontbijt en diner krijgen. Als we de binnenplaats met zwembad op komen lopen ben ik eigenlijk al om (al had de extreem vriendelijke ontvangst eigenlijk ook al genoeg gedaan) maar als we onze kamer zien hoeven we geen seconde meer te twijfelen. Kijk zelf nou naar die foto's! 1001 nacht!!! 

Het kost ons niet veel tijd om ons om te kleden en in het zwembad te duiken en een tijdje later staan er theepotjes met muntthee en heerlijke Marokkaanse zoete lekkernijen op ons te wachten. En het wordt alleen maar beter als we onze nieuwe gastheer ontmoeten. Zijn naam is Soufiane, hij (vertelt hij later die avond) is vandaag 30 geworden, is geweldig gastvrij, heeft veel humor, is politiek beter onderlegd dan Barth en mij samen en een bijzonder prettige gesprekspartner (ook daar komen we later 's avonds achter). 

Om half acht wordt op het terras het diner geserveerd, bestaande uit soep het typische platbrood, gevolgd door een groentetajine met rundvlees en grote stukken suikermeloen na. Er waait een koel windje door ons haar, we horen de krekels, de kattenfamilie van vijf miauwt zacht en strijkt langs onze benen en in de verte zijn alleen nog de vage contouren van het Atlas gebergte zichtbaar, terwijl de eerste sterren fonkelen aan de hemel. Wauw...

Na het eten schuift Soufiane aan. Hij begint over de vliegramp met de MH17, we krijgen het over binnenlandse politiek en de veranderingen die Marokko ondergaat sinds de nieuwe koning, die als eerste koning van Marokko zijn vrouw aan de mensen heeft getoond. Dan vragen de enige andere twee gasten die aan de tafel naast ons zitten of ze erbij mogen komen zitten. Ze horen ons gesprek en zijn geintrigeerd, willen graag meepraten. Het zijn twee advocaten Europees Recht, hij Brits en zij Frans, en met z'n vijven komen we in een bijzonder prettig gesprek terecht over van alles en nog wat. Voor we het weten is het al laat en Soufiane moet nog de boel afsluiten. Met tegenzin besluiten we de avond maar wat was het een geweldige dag en wat zijn we op een fantastische plek terechtgekomen. Just a perfect day...!