Barth & Ineke go Morocco (& Boom)

Na een lange nacht met heel veel jeuk blijken mijn handen gedurende de nacht nog meer opgezwollen en waar ik voor de vakantie nog grapjes over maakte, dat dit jaar toch echt een vakantie zonder ziekenhuisbezoeken moest worden, begint het er nu toch op te lijken dat dat niet gaat lukken… Ik bel met de Dokterslijn voor advies en daarna met Eurocross. Die adviseren me een ziekenhuis in Marrakesh, de Clinique Internationale de Marrakech. 

Ik vrees een herhaling van Portugal in 2012 maar het ziekenhuis is modern en binnen tien minuten nadat ik me bij de balie heb aangemeld worden we opgehaald en naar een spreekkamer gebracht. Na nog een minuut of vijf verschijnt er een vrouwelijke arts. Helaas spreekt ze alleen Frans en ook nog redelijk onverstaanbaar ook. Mijn Frans is redelijk maar ik heb moeite haar te begrijpen. Maar ook zij komt uiteindelijk uit op een contactallergie en stelt voor me te behandelen met een infuus met antibiotica en antihistamine en daar kan ik me goed in vinden: de eerste tegen eventuele infecties en de tweede tegen de allergische reactie. Vakkundig wordt door een verpleegster een naald ingebracht en niet veel later druppelt het infuus er vrolijk op los. 

Ik heb een deja-vu gevoel maar ook weer niet. Twee jaar geleden voelde ik me beide keren in de ziekenhuizen in Portugal en Spanje doodziek, maar nu voel ik me uitstekend los van de gruwelijke jeuk en de pijn van de blaren en de zwellingen. Tot de versuffende werking van de antihistamine mijn gedachten stopt en ik alleen maar wakker wordt als mijn infuus af en toe gecheckt wordt of als Barth iets zegt. Na een uurtje is het zakje leeg en komt de arts terug en schrijft me een lange lijst met medicijnen voor: 4 dagen Prednison, 6 dagen antibiotica en zolang nodig antihistamine met nog wat hormoonzalf tegen de jeuk. En over 4 dagen terugkomen als de klachten dan niet afgenomen zijn. Joepie... Maar ik heb er alles voor over om zo snel mogelijk van deze jeuk af te zijn dus we halen in de ziekenhuisapotheek braaf de zak met pillen en gaan met de taxi terug naar onze Riad.

Het is maar goed dat we in de Soukh op weg naar de Riad nog even besluiten om iets te eten, want eenmaal bij mijn bedje wordt ik tot de volgende ochtend nauwelijks nog wakker. Eindelijk even geen jeuk meer, alleen nog slapen...