Barth & Ineke go Morocco (& Boom)

Het was even wennen, het nieuwe bed en de warmte, allebei dus wat rommelig geslapen vannacht. Tussen waken en slapen in hoorden we vanochtend vroeg de oproep van de muezzin. Het is Ramadan, de vastenmaand. Dus mogen de moslims (op de kwetsbare groepen na) tijdens daglicht niet eten en drinken, roken of sex hebben, tot het uur waarop 'een zwarte draad niet meer te onderscheiden is van een witte'. Voor ons toeristen geldt het niet en als we rond half negen aanschuiven aan de tafeltjes op het dakterras krijgen we vriendelijk koffie, verse jus, broodjes en gele baghrir, ofwel 'duizendgatenpannenkoekjes' voorgeschoteld. Deze laatste zijn pannenkoekjes van griesmeel die slechts aan één zijde gebakken worden. 

We blijven lekker lang op het dak zitten. Het is onze eerste dag van de vakantie en we willen niet direct de hele dag door de hitte banjeren: de gemiddelde temperatuur is 38-40 graden (al verschilt dit momenteel niet veel met thuis!). 

Tot een uur of één lezen en hangen we wat en besluiten dan toch maar om even de Medina in te duiken. Tegen onze verwachting in zijn meerdere restaurantjes open voor de lunch en zijn ook talloze winkeltjes in de soukh geopend. We doen ons best om zoveel mogelijk herkenningspunten te onthouden om de weg terug naar de Riad te kunnen vinden. We worden veel aangesproken, in allerlei talen. Maar nee, we willen niks kopen, alleen nog maar een beetje sfeerproeven. 

Eenmaal terug in de Riad klinkt een siesta opeens als een erg goed idee, de rest van de middag brengen we duttend en lezend door en verkennen we de prachtige riad Het lijkt wel vakantie... ;-)

Rond vijven gaan we door de soukh naar het Djemaa el-Fna plein. En dat is nog niet zo gemakkelijk, door die wirwar aan straatjes. We lopen met enige regelmaat verkeerd en worden dan ongevraagd gecorrigeerd. Kinderen hebben feilloos door dat je even niet weet welke kant je op moet en rennen of fietsen dan voor je uit om de weg te wijzen. We willen graag zélf de weg vinden maar daar krijgen we nauwelijks de kans voor. Uiteindelijk bereiken we dan toch het grote plein en daar begint de show net. Niet de show van vroeger, want het plein was vanaf 1050 dé plek voor een goede executie - vandaar ook de naam 'samenkomst van de doden' - maar tegenwoordig is het de plaats om je kunsten als jongleur of slechte amateurbokser te tonen, een heerlijk glaasje verse jus te kopen voor 40 cent, met een aap op de foto te gaan, slangenbezweerders te bewonderen, een henna-tattoo te nemen of, en daarvoor komen wij, te gaan eten bij een van de plm. 100 grill-stalletjes. 

Maar eerst wandelen we nog een tijdje rond. De zon is nog niet onder en dat betekent dat de moslims nog niet mogen eten. We verklaren ons een beetje solidair en besluiten te wachten tot kwart voor 8. Er is genoeg te zien op het plein! 

We gaan uiteindelijk eten bij stalletje nummer 97, na een geslaagde verkoopactie van een van de touts. Barth start met een traditionele Harari, de soep die tijdens de Ramadan gegeten wordt. Dan voor mij een kiptajine, Barth heeft een vegetarische couscous en er worden heerlijk pittige olijven, brood en een Marokkaanse salade bijgezet. Het smaakt allemaal uitstekend en we rekenen uiteindelijk, inclusief drankjes, 125 dirham, ruim 10 euro af.

Nadat we nog wat over het plein gewandeld hebben beginnen we aan de terugtocht naar onze Riad. En dat blijkt nog véél minder gemakkelijk dan wanneer het licht is. We vragen af en toe de weg maar het wordt er niet beter op. Een jongen wil ons wel helpen (natuurlijk) en hij loopt een minuut of wat met ons mee, tot we op een punt komen waar we het weer weten. Hij eist 100 dirham voor die paar minuten, bijna net zoveel als waar we voor gegeten hebben. We proberen vriendelijk de prijs wat naar beneden te krijgen, want zeg zou zelf, 10 euro verdienen in vijf minuten dat lukt mij ook echt niet. Maar hij blijft onverbiddelijk: 100 dirham. We worden wat minder vriendelijk maar niks helpt. Uiteindelijk pak ik 30 dirham en stel hem voor de keus: dit of niks. Ook dit kat en muisspelletje duurt even totdat hij begrijpt dat dit echt de enige twee keuzes zijn die hij krijgt. Hij neemt het geld aan en loopt mopperend weg. Vermoeiend dit...:-(

En zo komt onze eerste dag tot een einde. Altijd even weer wennen, een nieuw land en een nieuwe stad, maar de eerste indrukken zijn positief! Op naar morgen.